irriteren werkw. Uitspraak: [ ɪriˈterə(n) ] Afbreekpatroon: ir·ri·te·ren Vervoegingen: irriteerde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft geïrriteerd (volt.deelw.) 1) vervelende gevoelens oproepen bij iemand Voorbeelden: 'Roken in een restaurant irriteert me geweldig!' , 'Het irriteert me als iemand zegt 'ik irriteer me aan ...
1) Ongeduldig maken 2) Prikkelen 3) Je ergens aan storen 4) Overprikkelen 5) Boos maken 6) Sterk prikkelen 7) Treiteren 8) Hinderen 9) Woede opwekken 10) Agaceren 11) Pikeren 12) Ergeren 13) Ergernis opwekken 
prikkelen
prikkelen, boos maken (toon de herkomst via de etymologiebank)
je eraan storen vb: het irriteert me dat hij zo vaak te laat komt
• [ov] op onaangename wijze prikkelen. • tweede betekenisomschrijving • enz.