irriteren werkw. Uitspraak: [ ɪriˈterə(n) ] Afbreekpatroon: ir·ri·te·ren Vervoegingen: irriteerde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft geïrriteerd (volt.deelw.) 1) vervelende gevoelens oproepen bij iemand Voorbeelden: 'Roken in een restaurant irriteert me geweldig!' , 'Het irriteert me als iemand zegt 'ik irriteer me aan i...
1) Agaceren 2) Boos maken 3) Ergeren 4) Ergernis opwekken 5) Hinderen 6) Je ergens aan storen 7) Ongeduldig maken 8) Overprikkelen 9) Pikeren 10) Prikkelen 11) Sterk prikkelen 12) Treiteren 13) Woede opwekken 1) Agaceren 2) Donderstralen 3) Ergeren 4) Hinderen 5) Pikeren 6) Prikkelen 7) Prikken 8) Stuiten 
prikkelen, boos maken (toon de herkomst via de etymologiebank)
je eraan storen vb: het irriteert me dat hij zo vaak te laat komt
• [ov] op onaangename wijze prikkelen. • tweede betekenisomschrijving • enz.
prikkelen