I kantelen zelfst.naamw. Uitspraak: [ kɑn'telə(n) ] Afbreekpatroon: kan·te·len bovenkant van een stads- of kasteelmuur met afwisselend hoge en lage delen II kantelen werkw. Uitspraak: [ ˈkɑntələ(n) ] Afbreekpatroon: kan·te·len Vervoegingen: kantelde (verl.tijd ) Vervoegingen: heeft, is gekanteld (volt.deelw.) naar één kant o...
1) Bovenste deel van kasteelmuren 2) Doen omslaan 3) Doen zinken 4) Dompen 5) Draaien 6) Iets op zijn kant plaatsen 7) Kanten 8) Kapseizen 9) Kenteren 10) Kiepen 11) Kippen 12) Klinken 13) Omgooien 14) Omkantelen 15) Omkeren 16) Omkiepen 17) Omklinken 18) Omrollen 19) Omslaan 20) Omvallen 21) Omvergooien 1) Dompen 2) Draaien 3) Kanten 4) Kapseizen 5) Kenteren 6) Kiepen 7) Kippen 8) Knel 9) Omgooien 10) Omkeren 11) Omrollen 12) Omslaan 13) Omvallen 14) Omvergooien 15) Overladen 16) Rollen 17) Ronddraaien 18) Roteren 19) Wentelen 
doen omkeren (toon de herkomst via de etymologiebank)
op een andere zijkant wentelen vb: wij kantelden de zware steen Synoniem: omslaan
Een kanteel of tinne is een onderdeel van verdedigingswerken. Het is een rechtopstaand, vierkant of rechthoekig stuk van een borstwering, met eventueel een schietgat in het midden. Kantelen worden al sinds de oudheid gebruikt als verdedigend element, later, vanaf de Middeleeuwen, ook als verfraaiing.
Stelen
omkeren
omkeren
Versterkte parapetten met afwisselend massieve delen en openingen.