keilen werkw. Uitspraak: [ 'kɛilə(n) ] Afbreekpatroon: kei·len Vervoegingen: keilde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gekeild (volt.deelw.) gooien informeel Voorbeeld: 'een stoel uit het raam keilen' Zie ook: keil Synoniemen: gooien smijten 
1) Kieperen 2) Kiskassen 3) Hard gooien 4) Smijten 5) Smijten (volkstaal) 6) Werpen 7) Gooien (volkstaal) 8) Krachtig gooien 9) Gooien 10) Met kracht gooien 11) Flikkeren 12) Met geweld gooien 13) Zuipen 
Keilen' of 'bier keilen' (turbotaal) is een synoniem voor; veel bier drinken.
[Let op: Spelling en uitleg uit 1890] het werpen met platte steentjes over de oppervlakte van het water, zoodat ze enige malen opspringen, ook kiskassen en scheren geheten. Reeds bij de Romeinen bekend (jaculatio testarum), en nog een geliefkoosd vermaak onzer jongens.
Let op: Spelling van 1858 met platte, ronde steentjes werpen
(Amsterdams) drinken
langs het wateroppervlak werpen (toon de herkomst via de etymologiebank)
[Bargoens, boeventaal] gooien. Hij keilde hem over de straat.