klemmen werkw. Uitspraak: [ ˈklɛmə(n) ] Afbreekpatroon: klem·men Vervoegingen: klemde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft geklemd (volt.deelw.) 1) stevig tegen iets aan drukken en zo vastzitten of -houden Voorbeelden: 'Ze klemde haar benen om mijn middel.' , 'een kind in je armen klemmen' 2) moeilijk open- en di...
1) Knellen 2) Vatten 3) Vastzitten 4) Drukken 5) Vasthouden 6) Vangstwerktuigen 7) Sterk drukken 8) Knellend vastzitten 9) Knijpen 10) Klampen 11) Omklemmen 12) Stevig vastzetten 13) Stroef gaan 14) Blijven steken 15) Schroeven 16) Prangen 
klimmen
vastzetten, knellen
Let op: Spelling van 1858 eene in Spanje gebruikelijke wijze, om de paarden te castreren; ook kloppen genoemd
Mechanische apparaten die gewoonlijk worden gebruikt om voorwerpen samen te klemmen of op de plaats te houden terwijl andere handelingen worden uitgevoerd.
knellend drukken, knijpen (toon de herkomst via de etymologiebank)
stevig vasthouden of vastzetten vb: zij klemde de beer tegen zich aan
Klemmen betekent stevig tegen iets aan drukken. [basiswoordenlijst groep 3]