kloten werkw. Uitspraak: [ 'klotə(n) ] Afbreekpatroon: klo·ten Vervoegingen: klootte (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gekloot (volt.deelw.) op een ongeïnteresseerde, ondeskundige manier bezig zijn informeel Voorbeeld: 'een beetje kloten aan een oude brommer' Zie ook: kloot Synoniemen: ballen testikels 
1) Plaats in Zwitserland 
als een kloot te werk gaan; knoeien; prutsen; rotzooien stiekem een verhouding hebben met iemand; rotzooien iemand pesten
(=) zware metalen blokken met een gleuf erin. Ze worden gebruikt om het decor op zijn plaats te houden. (Contragewicht voor de trekkenwand
zaniken, klieren (toon de herkomst via de etymologiebank)