de kluit zelfst.naamw. (m./v.) Uitspraak: [ klœyt ] Verbuigingen: kluiten (meerv.) 1) aarde rond de wortels van een plant of boom Voorbeeld: 'een kerstboom met kluit kopen' op een kluitje (dicht bij elkaar) 'op een kluitje wonen' 2) met een kluitje in het riet sturen ((iemand) niet helpen, maar met een mooi praatj...
1) Klad 2) Homp 3) Samenhangende massa 4) Bubs 5) Bups 6) Hoopje 7) Hoop 8) Pol 9) Berg 10) Wortelbrok 11) Turf 12) Wegge 13) Welter 14) Klont 15) Klomp grond 16) Klomp aarde 17) Klomp 18) Kliek 19) Klamot 20) Kladder 21) Groep mensen 22) Menigte 23) Stuk grond 24) Stuk 25) Stol 26) Tiet 27) Bonk 28) Brok 
[Let op: Spelling en uitleg uit 1890] (Muntkunde), 2½ cts.-stuk.
massa, klont
Amsterdams woord voor veel
(Amsterdams) algemeen woord voor een grote groep mensen, 'de kluit belazeren'
[Bargoens, boeventaal] groote hoeveelheid. Een kluit geld.
kleine hoeveelheid van iets wat aan elkaar kleeft vb: er zat een kluit aarde aan zijn schoen
•de aarde om een wortelstelsel van een plant. •een brokkelige onsamenhangende massa.
Een kluit is aarde rond de wortels van een plant of boom. [basiswoordenlijst groep 4]
1> neusje van de voorstevenbalk , bij ondermeer de Hengst . 2> Vlaams voor loefbijter . 3> Vlaams voor kolsum ; op het zaathout aangebrachte versteviging voor de opname van de mastkoker of bij vaste masten , de onderkant van de mast. Gerelateerde term: dobbelsteen .