kribbebijten werkw. Afbreekpatroon: krib·be·bij·ten 1) een ondeugd van ezels en paarden om aan de voerbak of staldeur te knagen Voorbeeld: 'Geef de paarden geen suikerklontjes, anders gaan ze kribbebijten.' 2) in een narrige bui met iedereen ruzie maken Voorbeeld: 'Is hij alweer aan het kribbebijten? Hij heeft wel...
1) Twistziek zijn 
Een stalondeugd waarbij het paard zich met de snijtanden aan de rand van de voerbak, of iets dergelijks, vastbijt, en daarbij soms lucht inzuigt. Dit kan koliek veroorzaken.