kwakkelen werkw. Uitspraak: [ ˈkwɑkələ(n) ] Afbreekpatroon: kwak·ke·len Vervoegingen: kwakkelde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gekwakkeld (volt.deelw.) 1) (van het weer) dan weer vriezen dan weer dooien Voorbeeld: 'Het blijft maar kwakkelen.' 2) steeds weer problemen hebben die niet heel ernstig zijn V...
1) Beven 2) Niet doorvriezen 3) Ongestadig zijn 4) Sukkelen 5) Telkens wat ziek zijn 6) Telkens ziek zijn 7) Tobben 8) Zingen van een kwakkel 1) Krukken 2) Laboreren 3) Sukkelen 4) Tobben 5) Waggelen 
sukkelen (toon de herkomst via de etymologiebank)
sukkelen
waggelen, met onzekere stap lopen (VD II 1) - Voorbeeld: ‘Schenk ons eenden (...), witte ganzen die (...) ofwel op de weide gakkelen, tot zij in het water kwakkelen’
sukkelen