kwakken werkw. Uitspraak: [ 'kwɑkə(n) ] Afbreekpatroon: kwak·ken Vervoegingen: kwakte (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gekwakt (volt.deelw.) (iets of iemand) tegen iets aan gooien Voorbeeld: 'je tas op de grond kwakken' Synoniemen: gooien kledders kletsen neerkwakken smakken smijten 
1) Gooien 2) Hard neersmijten 3) Smijten 4) Hard gooien 5) Werpen 6) Neersmijten 7) Neerkwakken 8) Ploffen 9) Smakken 10) Neergooien 11) Met de kwakkuil vissen 12) Vallen 13) Kletsen 14) Kledders 
hard neersmijten
Vissersvaartuig van de Zuiderzee van dezelfde familie als de botter dat vooral te Volendam werd gebruikt. Het was een bijzonder zeewaardig schip, dat met de kwakkuil viste.
ploffend vallen, smijten (toon de herkomst via de etymologiebank)
•met enige vaart iets vervormbaars tegen een hard voorwerp gooien. •tweede betekenisomschrijving. •enz.
met de kwakkuil , een sleepnet, vissen. ook kwakkerij genoemd.