kwakken werkw. Uitspraak: [ 'kwɑkə(n) ] Afbreekpatroon: kwak·ken Vervoegingen: kwakte (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gekwakt (volt.deelw.) (iets of iemand) tegen iets aan gooien Voorbeeld: 'je tas op de grond kwakken' Synoniemen: gooien kledders kletsen neerkwakken smakken smijten 5 definities...
1) Doorzakken 2) Gooien 3) Ineenzinken 4) Kledders 5) Kwaken 6) Neergooien 7) Neerkwakken 8) Neersmijten 9) Ploffen 10) Smakken 11) Smijten 12) Spugen 1) Gooien 2) Hard gooien 3) Kledders 4) Kletsen 5) Met de kwakkuil vissen 6) Neergooien 7) Neerkwakken 8) Neersmijten 9) Ploffen 10) Smakken 11) Smijten 12) Vallen 13) Werpen 
ploffend vallen, smijten (toon de herkomst via de etymologiebank)
•met enige vaart iets vervormbaars tegen een hard voorwerp gooien. •tweede betekenisomschrijving. •enz.
hard neersmijten
met de kwakkuil, een sleepnet, vissen. ook kwakkerij genoemd.
Vissersvaartuig van de Zuiderzee van dezelfde familie als de botter dat vooral te Volendam werd gebruikt. Het was een bijzonder zeewaardig schip, dat met de kwakkuil viste.