kwispelen werkw. Uitspraak: [ ˈkwɪspələ(n) ] Afbreekpatroon: kwis·pe·len Vervoegingen: kwispelde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gekwispeld (volt.deelw.) (van een hond) vrolijk zijn staart heen en weer zwaaien Synoniemen: kwispelstaarten 
1) Blijheidsuiting van een hond 2) Kwispelstaarten 
heen en weer bewegen van een staart (toon de herkomst via de etymologiebank)
met de staart heen en weer bewegen vb: de hond staat te kwispelen van blijdschap
Kwispelen betekent het vrolijk heen en weer zwaaien van een staart van een hond. [basiswoordenlijst groep 3]