objectiveren werkw. Uitspraak: [ ɔpjɛkti'verə(n) ] Afbreekpatroon: ob·jec·ti·ve·ren Vervoegingen: objectiveerde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft geobjectiveerd (volt.deelw.) bekijken en beoordelen op basis van feiten en niet van meningen Voorbeeld: 'Het ontbreekt nog aan geobjectiveerde gegevens om een oordeel te kunnen vormen...
1) Objectief beschouwen 
benaderen van het object zelf, los van de subjectiviteit.
strafrecht: vergelijking met een normale situatie of een normaal persoon (een criteriumfiguur), waarbij wordt aangenomen ...