ontvallen werkw. Afbreekpatroon: ont·val·len Verbuigingen: ontviel Vervoegingen: ontvallen (volt.deelw.) 1) iets zeggen wat men liever voor zich gehouden had Voorbeeld: 'Het is hem ontvallen dat er toch ontslagen gingen vallen.' 2) verloren gaan, gewoonlijk door te sterven Voorbeeld: 'Zo velen zijn ons in die versc...
1) Ondoordacht iets zeggen 2) Ontglippen 3) Ontschieten 4) Ontsterven 5) Ontzinken 6) Verliezen 7) Verloren gaan 1) Ontglippen 2) Ontschieten 3) Ontzinken 4) Uitschieten 5) Verliezen 
weggenomen worden door de dood vb: haar vader is haar vorig jaar ontvallen
• [erga] iets zeggen wat men liever voor zich gehouden had. • [erga] verloren gaan, gewoonlijk door te sterven. • [erga] uit iemands hand vallen in overdrachtelijke, vaak religieuze, zin. •tweede betekenisomschrijving. •enz.
ondoordacht of bij vergissing geuit worden