ontvallen werkw. Verbuigingen: ontviel Verbuigingen: ontvallen 1) iets zeggen wat men liever voor zich gehouden had 2) verloren gaan, gewoonlijk door te sterven 3) uit iemands hand vallen in overdrachtelijke, vaak religieuze, zin Synoniemen: ontglippen ontschieten 
1) Ontzinken 2) Verloren gaan 3) Verliezen 4) Ondoordacht iets zeggen 5) Ontglippen 6) Ontschieten 7) Ontsterven 8) Overleden 
weggenomen worden door de dood vb: haar vader is haar vorig jaar ontvallen
• [erga] iets zeggen wat men liever voor zich gehouden had. • [erga] verloren gaan, gewoonlijk door te sterven. • [erga] uit iemands hand vallen in overdrachtelijke, vaak religieuze, zin. •tweede betekenisomschrijving. •enz.
ondoordacht of bij vergissing geuit worden