de orthodontie zelfst.naamw. (v.) Uitspraak: [ ɔrtodɔn'(t)si ] Afbreekpatroon: or·tho·don·tie onderdeel van de tandheelkunde dat gespecialiseerd is in de ontwikkeling van een regelmatig gebit Voorbeelden: 'je specialiseren in de orthodontie' , 'een orthodontiepraktijk' 8 definities...
1) Deel van de geneeskunde 2) Gebitsregulatie 3) Medisch specialisme 4) Tandheelkunde 5) Tandregulatie 1) Gebitsregulatie 2) Tandregulatie 
tandheelkunde gericht op verbetering van het gebit (toon de herkomst via de etymologiebank)
tandheelkundig specialisme dat zich bezighoudt met het onderzoek naar de vorm, groei en ontwikkeling van het gebit en de kaken en de behandeling van de stand van de tanden en kaken door middel van beugels
Orthodontie is alles wat te maken heeft met het rechtzetten van tanden doormiddel van een beugel. Orthodontie is een term binnen tandheelkunde en wordt uitgevoerd door de orthodontist. De orthodontist richt zich op de gebitsregulatie en en occlusie en kijkt naar welke maatregelen er nodig zijn voor rechte tanden.
tandheelkunde gericht op verbetering van het gebit
tandheelkunde gericht op verbetering van het gebit
wetenschap die zich bezighoudt met het voorkomen en behandelen van afwijkingen in de stand van de tanden
Houdt zich bezig met het optimaliseren van de stand van tanden in de kaken.
Deelvakgebied van de tandheelkunde dat zich bezig houdt met het verbeteren van de stand van gebitselementen en kaken door middel van beugels. Wordt ook wel dentomaxillaire orthopedie (afgekort DMO) genoemd. De term orthodontie (Eng.: orthodontics) is uit het oud-Grieks afgeleid van het voorvoegsel ortho (recht) en het zelfstandig naamwoord odon (ta...