de orthodontie zelfst.naamw. (v.) Uitspraak: [ ɔrtodɔn'(t)si ] Afbreekpatroon: or·tho·don·tie onderdeel van de tandheelkunde dat gespecialiseerd is in de ontwikkeling van een regelmatig gebit Voorbeelden: 'je specialiseren in de orthodontie' , 'een orthodontiepraktijk' 
1) Medisch specialisme 2) Gebitsregulatie 3) Tandheelkunde 4) Tandregulatie 5) Deel van de geneeskunde 
tandheelkundig specialisme dat zich bezighoudt met het onderzoek naar de vorm, groei en ontwikkeling van het gebit en de kaken en de behandeling van de stand van de tanden en kaken door middel van beugels
tandheelkunde gericht op verbetering van het gebit
wetenschap die zich bezighoudt met het voorkomen en behandelen van afwijkingen in de stand van de tanden
Houdt zich bezig met het optimaliseren van de stand van tanden in de kaken.
Orthodontie is alles wat te maken heeft met het rechtzetten van tanden doormiddel van een beugel. Orthodontie is een term binnen tandheelkunde en wordt uitgevoerd door de orthodontist. De orthodontist richt zich op de gebitsregulatie en en occlusie en kijkt naar welke maatregelen er nodig zijn voor rechte tanden.
'Orthodontie' is een specialisme in de tandheelkunde dat zich bezighoudt met het optimaliseren van de stand van tanden in de kaken door middel van beugels. De uitwerking van de orthodontie is in het dagelijks leven te zien door de beugels die mensen dragen en waarbij via haakjes en elastiekjes trek- en drukkrachten op de tanden en kiezen worden uit...
•de tandheelkunde die gericht is op de vorming van een regelmatig gebit.
onderdeel van de tandheelkunde gericht op ontwikkeling van een regelmatig blijvend gebit
tandheelkunde gericht op verbetering van het gebit
Deelvakgebied van de tandheelkunde dat zich bezig houdt met het verbeteren van de stand van gebitselementen en kaken door middel van beugels. Wordt ook wel dentomaxillaire orthopedie (afgekort DMO) genoemd. De term orthodontie (Eng.: orthodontics) is uit het oud-Grieks afgeleid van het voorvoegsel ortho (recht) en het zelfstandig naamwoord odon (ta...