de overste zelfst.naamw. (m.) Afbreekpatroon: over·ste Verbuigingen: oversten (meerv.) 1) iemand die de hoogste leiding van iets heeft Voorbeeld: 'De overste besloot hieraan niet mee te werken.' 2) het hoofd van een abdij of mannenklooster 3) een rang in het leger . Synoniemen: aanvoerder bevelhebber...
1) Aanspreektitel 2) Aanvoerder 3) Abt 4) Baas 5) Beroep 6) Bestuurder 7) Bevelhebber 8) Chef 9) Commandant 10) Commandant van een regiment 11) Deken 12) Gardiaan 13) Geestelijk leider van een klooster 14) Geestelijke 15) Hoofd 16) Hoofd van een klooster 17) Hoofdbestuurder 18) Hoofdofficier 19) Katholiek geestelijke 1) Aanvoerder 2) Abt 3) Baas 4) Bestuurder 5) Bevelhebber 6) Chef 7) Commandant 8) Deken 9) Gardiaan 10) Hoofd 11) Hoofdbestuurder 12) Hoofdofficier 13) Kloostervoogd 14) Kolonel 15) Officier 16) Opperhoofd 17) Prior 18) Superior 
[Mil. Woordenboek, spelling van 1861 ``Overste``] Zie Officieren
aanspreektitel van een luitenant-kolonel; in Belgi?: meerdere in rang (toon de herkomst via de etymologiebank)
1) militair die voor zijn beroep een hoge functie bekleedt en daarom leiding geeft en belangrijke beslissingen neemt; hoge, leidinggevende militair 2) geestelijke die aan het hoofd van een religieuze gemeenschap zoals een kloosterorde staat; hoofd van een geestelijke orde 3) iemand die voor zijn beroep de leiding heeft; meerde...
die aan het hoofd staat, luitenant-kolonel
Kloosterling(e) die de leiding heeft over een gemeenschap van zusters.
aanspreektitel van een luitenant-kolonel; in België: meerdere in rang
Degene die de leiding heeft in een klooster. Verder wordt gesproken van generaal-overste (van de totale orde of congregatie) en van provinciaal-overste van een land of een deel ervan, als er meer provincies zijn.