plakken werkw. Uitspraak: [ ˈplɑkə(n) ] Afbreekpatroon: plak·ken Vervoegingen: plakte (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft geplakt (volt.deelw.) 1) (iets) met lijm bevestigen Voorbeeld: 'spaarzegeltjes plakken' 2) met kleefstof vastzitten Voorbeeld: 'Deze etiketjes blijven niet plakken op een glazen pot.' Syno...
1) Aandrukken 2) Aaneenhechten 3) Aaneenlijmen 4) Aaneenplakken 5) Aaneenvoegen 6) Aankleven 7) Bevestigen 8) Blijven hangen 9) Ergens lang blijven 10) Gommen 11) Hechten 12) Kitten 13) Kleven 14) Klitten 15) Lang ergens blijven 16) Lijmen 17) Opplakken 18) Plekken 19) Samenkleven 20) Stukken vastmaken 1) Aaneenhechten 2) Aaneenplakken 3) Bevestigen 4) Fineren 5) Hechten 6) Kitten 7) Klappen 8) Kleven 9) Klitten 10) Lijmen 11) Platslaan 12) Vasthechten 13) Vastkleven 14) Vastlijmen 15) Vastmaken 16) Vastzitten 
kleven, doen kleven (toon de herkomst via de etymologiebank)
met lijm of plakband vastmaken vb: we hebben alle foto's in een album geplakt
aan iemand blijven plakken: steeds in zijn wiel blijven
(vast)kleven
1.(van lichaamsdelen) deze stevig op iets neerzetten, zodat ze daar als het ware aan vastkleven (VD A 5) Voorbeeld: ‘Hij plakte zijn handen op de beenderlingen van zijn broek’
(vast)kleven
1> het met de vaarrichting mee stromen van water achter het schip. Dit treed het sterkst op bij schepen met een vol achterschip en krappe boegen en kimmen. 2> het meedraaien van de schroef, terwijl de keerkoppeling 'in zijn vrij' staat. 3> door zuiging veroorzaakt door het eigen motorschip niet van de oever of een ander motorschip weg kunne...
Abstract: Van `hakken en plakken` (analyseren en synthetiseren)
(Bargoens, 1914) arresteeren, aanhouden