de retorica zelfst.naamw. (v.) Uitspraak: [ re'torika ] Afbreekpatroon: re·to·ri·ca Verbuigingen: retorica's (meerv.) leer of kunst van de welsprekendheid Voorbeeld: 'Een werk over de retorica, geschreven door Aristoteles in de vierde eeuw voor Christus.' Synoniemen: redekunst retoriek 
1) De leer van de welsprekendheid 2) Leer der welsprekendheid 3) Welsprekendheid 4) Retoriek 5) Beoefening van de welsprekendheid 6) Redeneerkunst 7) Redeneerkunde 8) Redenaarskunst 9) Redekunst 10) Redekunde 11) Artes liberales 12) Leer van de welsprekendheid 13) Holle woordenpraal 
[filosofie] De kunst van het spreken in het openbaar. In het oude Griekenland was het een cruciale discipline, omdat welsprekendheid een van de belangrijkste voorwaarden was voor succes in de politiek. Plato verachtte de retorica omdat ze zich alleen richtte op het overtuigen en niet op het zoeken naar de waarheid.
(retorica of ars rhetorica) Leer van de welsprekendheid. Eén van de artes liberales uit het trivium, nl. de op de praktijk gebaseerde theorie omtrent de techniek van een goede mondelinge taalbeheersing (ars bene dicendi; later ook van de schriftelijke taalbeheersing), en van overreden en overtuigen (ars persuadendi). Die techniek was met name nodi...
Etym: Gr. rètorikè technè = redekunst < rètōr = redenaar, leraar in de welsprekendheid. - Retorica of ars retorica is de leer van de welsprekendheid, een van de artes liberales uit het trivium, nl. de op de praktijk gebaseerde theorie omtrent de techniek van een goede mondelinge taalbeheersing (ars bene dicendi; later ook van de schrift...
redekunst
redekunst (toon de herkomst via de etymologiebank)
(mv.) politiek: Latijn: welsprekendheid tentoonspreiden. Populair gezegd: veel `blabla`, weinig inhoud. ...
kunst om goed te spreken in het openbaar vb: volgens de retorica moet je in de inleiding vertellen waar je het over gaat hebben
sinds de Oudheid gecultiveerde kunst van de gepaste redevoering
redekunst