richten werkw. Uitspraak: [ ˈrɪxtə(n) ] Afbreekpatroon: rich·ten Vervoegingen: richtte (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gericht (volt.deelw.) doelbewust een bepaalde richting geven aan Voorbeelden: 'je aandacht richten op het beeldscherm' , 'een wapen op iemand richten' het woord tot iemand richten (iemand aanspreken) Synoniemen:...
1) Aanleggen 2) Aanleggen met een geweer 3) Aanleggen met geweer 4) Aanpassen 5) Aanschrijven 6) Aansturen 7) Adresseren 8) Centreren 9) Dirigeren 10) In rechte lijn stellen 11) Jalonneren 12) Koersen 13) Leiden 14) Lijnen 15) Mikken 16) Plaatsen 17) Pointeren 18) Regelen 19) Rooien 20) Stellen 21) Sturen 1) Aanleggen 2) Aanpassen 3) Besturen 4) Dirigeren 5) Doelen 6) Instellen op een doel 7) Koersen 8) Mikken 9) Oordelen 10) Pointeren 11) Rechtmaken 12) Regeren 13) Sturen 14) Terechtstellen 15) Toesturen 16) Uitbalanceren 17) Uitlijnen 18) Vestigen 19) Wenden 20) Zenden 
mikken, bepalen (toon de herkomst via de etymologiebank)
• [ov] op een bepaald doel afstemmen. • [refl] "zich ~ op": een bepaald doel nastreven
rechtmaken, in een bepaalde richting laten gaan
rechtmaken, in een bepaalde richting laten gaan
recht overeind zetten. Speciaal gebezigd ten aanzien van masten.