rumineren werkw. Uitspraak: [ rymi'nerə(n) ] Afbreekpatroon: ru·mi·ne·ren Vervoegingen: rumineerde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gerumineerd (volt.deelw.) 1) voortdurend piekeren of nadenken over iets Voorbeeld: 'Het ontstaan van een depressie is groter bij mensen die veel rumineren.' 2) uitbraken van voed...
1) Wikken en wegen 2) Herhaaldelijk overdenken 3) Herkauwen 
`herkauwen`
voortdurend overpeinzen (toon de herkomst via de etymologiebank)
door manipulatie het voedsel opgeven en opnieuw kauwen
eetstoornis waarbij iemand eten oprispt en weer inslikt