schurken werkw. Afbreekpatroon: schur·ken Verbuigingen: schurkte Vervoegingen: geschurkt (volt.deelw.) zich tegen een vast voorwerp wrijven, meestal om jeuk te bestrijden Voorbeeld: 'Het paard schurkte zich tegen een boompje.' . Synoniemen: boeven krabben rabauwen 2 definities...
1) Boeven 2) Ineenhurken 3) Krabben 4) Krauwen 5) Ploerten 6) Rabauwen 7) Ruisen 8) Schoonmaken 9) Schuren 10) Wrijven 1) Boeven 2) Krabben 3) Krauwen 4) Met het lichaam tegen iets schuren 5) Misdadigers 6) Rabauwen 7) Schobben 8) Schoon maken 9) Schuren 10) Wrijven 11) Zich schuren 
zich wrijven (toon de herkomst via de etymologiebank)
(zich) wrijven
Personen die handelingen uitvoeren die bij openbare wet zijn verboden of die plichten verzaken die bij openbare wet zijn vereist, en die de overtreder strafbaar maken volgens die wet