1) Zuid-Europese joden 
sefarden (toon de herkomst via de etymologiebank)
(Uit `De sociologische structuur onzer taal - De Jodentaal.`, 1914) (Nhebr.): de Sefardische of Spaansch-Portugeesche Israëlieten. Naar Sefarad (Obadja vs. 20): eene stad, waar door Nebukadnezar weggevoerde Jeruzalemmers in ballingschap leefden. Volgens Syrische, Hebreeuwsche en Chaldeeuwsche uitleggers was dat Spanje
joden van wie de voorouders lange tijd in spanje/portugal woonden en later ook in het Ottomaanse rijk en Noord-Afrikaanse. in israël voelden zij zich aanvankelijk tweederangsburgers naast de asjkenazim.