het substantief zelfst.naamw. Uitspraak: [ 'sʏpstɑntif ] Afbreekpatroon: sub·stan·tief Verbuigingen: substantieven (meerv.) woordsoort die je gebruikt om een persoon of ding aan te duiden taalkunde Voorbeeld: 'De meeste woorden in het Nederlands zijn substantieven, bijvoorbeeld tafel, liefde, hemel, partner, konijn, plant enz...
1) Naamwoord 2) Taalkundige term 3) Woordsoort 4) Zelfstandig naamwoord 1) Zelfstandig 
zelfstandig naamwoord (toon de herkomst via de etymologiebank)
woord dat een mens, dier of ding noemt vb: de woorden 'hond' en 'geluk' zijn substantieven
•zelfstandig naamwoord. (+audio)
zelfstandig naamwoord
zelfstandig naamwoord
(Substantief, Substantivum) Een zelfstandig naamwoord