het substantief zelfst.naamw. Uitspraak: [ 'sʏpstɑntif ] Afbreekpatroon: sub·stan·tief Verbuigingen: substantieven (meerv.) woordsoort die je gebruikt om een persoon of ding aan te duiden taalkunde Voorbeeld: 'De meeste woorden in het Nederlands zijn substantieven, bijvoorbeeld tafel, liefde, hemel, partner, konijn, plant e...
1) Zelfstandig naamwoord 2) Taalkundige term 3) Woord 4) Naamwoord 
zelfstandig naamwoord
zelfstandig naamwoord
zelfstandig naamwoord (toon de herkomst via de etymologiebank)
woord dat een mens, dier of ding noemt vb: de woorden 'hond' en 'geluk' zijn substantieven
•zelfstandig naamwoord. (+audio)
zelfstandig naamwoord