de toonhoogte zelfst.naamw. (v.) Afbreekpatroon: toon·hoog·te Verbuigingen: toonhoogten<br>toonhoogtes (meerv.) 1) de frequentie van de grondtoon van een geluidssignaal Voorbeeld: 'Kinderen kunnen nog een toonhoogte van 20 kHz horen.' 2) de relatieve afstand van een toon ten opzichte van een andere toon Voorb...
1) Diapason 2) La 1) Klankgeluid 2) Muziekterm 
De hoogte van een toon. Deze wordt bepaald door de plek van een noot op een notenbalk.
subjectieve beoordeling van eigenschap van geluid, tussen hoog en laag (ook 5.1.1.5)
Dit heeft met hoog en laag te maken. De plek op de notenbalk geeft aan hoe hoog de toon klinkt. Noten die hoog staan klinken hoog en noten die laag staan klinken laag. 
De hoogte of diepte van een muzikale toon of ander geluid, afhankelijk van de relatieve snelheid van de trillingen die het geluid voortbrengen.
ook wel frequentie genoemd; weergegeven door het aantal trillingen per seconde. De eenheid is Hertz (Hz). Hoe hoger de frequentie, hoe hoger de toon.