uitzonderen werkw. Uitspraak: [ 'œytsɔndərə(n) ] Afbreekpatroon: uit·zon·de·ren Vervoegingen: zonderde uit (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft uitgezonderd (volt.deelw.) iemand of iets uitsluiten Voorbeeld: 'Dat voorval wordt van die regel uitgezonderd.' Synoniemen: afzonderen buitensluiten 
1) Buitensluiten 2) Uitsluiten 3) Eximeren 4) Afzonderen 
terzijde stellen, uitsluiten (toon de herkomst via de etymologiebank)
• [ov] buiten een bepaalde regel plaatsen