verbijten werkw. Uitspraak: [ vər'bɛitə(n) ] Afbreekpatroon: ver·bij·ten Vervoegingen: verbeet (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft verbeten (volt.deelw.) iets met moeite inhouden Voorbeeld: 'de pijn verbijten' Synoniemen: inhouden verknijpen verkroppen Intensiveringen Hoe kun je met verbijten een ander begrip versterken? je...
1) Inhouden 2) Laven 3) Onderdrukken 4) Stukbijten 5) Verknijpen 6) Verkroppen 1) Inhouden 2) Met moeite inhouden 3) Onderdrukken 4) Verknijpen 5) Verkroppen 
met moeite inhouden vb: hij zat zich te verbijten toen zijn vrouw zo onhandig reed
• [refl] zijn gevoelens van ergernis of pijn onder controle houden. •tweede betekenisomschrijving. •enz.
1.door bijten verjagen (VD l) Voorbeeld: ‘Met de ogen volgde hij een eendekieken dat verbeten door de grote hoop, 't koorn van voor zijn bek liet wegpikken’ (Langs Wegen 22)