verminken werkw. Uitspraak: [ vərˈmɪŋkə(n) ] Afbreekpatroon: ver·min·ken Vervoegingen: verminkte (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft verminkt (volt.deelw.) (blijvende) lichamelijke schade toebrengen Voorbeeld: 'De oorlog heeft hem verminkt: hij zal altijd mank lopen.' Synoniemen: mismaken misvormen radbraken verbasteren Intensive...
1) Beschadigen 2) Ernstig beschadigen 3) Leebraken 4) Mismaken 5) Misvormen 6) Mutileren 7) Radbraken 8) Schenden 9) Verbasteren 1) Beschadigen 2) Mismaken 3) Misvormen 4) Mutileren 5) Schenden 6) Stukmaken 7) Toetakelen 
blijvend verwonden of beschadigen (toon de herkomst via de etymologiebank)
•iemands lichaam blijvend en misvormend letsel toebrengen. •tweede betekenisomschrijving. •enz.
beschadigen
Iets door het te veranderen, vaak door een essentieel onderdeel te vernietigen, zodanig aan te tasten dat het als onvolkomen wordt beschouwd.