de werktuigkunde zelfst.naamw. (v.) leer van het ontwerpen, vervaardigen en in bedrijf houden van machines (machinebouw, scheepsbouw, energie- en aandrijftechniek) en staal- en constructiebouw (b.v. offshore, olie- en gaswinning). 
1) Mechanica 2) Technische Studie 
[Mil. Woordenboek, spelling van 1861 ``Werktuigkunde``] Zie Wiskunde
•de leer van werktuigen.