de werktuigkunde zelfst.naamw. (v.) Afbreekpatroon: werk·tuig·kun·de , , leer van het ontwerpen, vervaardigen en in bedrijf houden van machines (machinebouw, scheepsbouw, energie- en aandrijftechniek) en staal- en constructiebouw (b.v. offshore, olie- en gaswinning). Voorbeeld: 'Hij studeert werktuigkunde aan de universiteit.' . 3 defini...
1) Mechanica 2) Technica 3) Techniek 1) Mechanica 2) Technische Studie 
[Mil. Woordenboek, spelling van 1861 ``Werktuigkunde``] Zie Wiskunde
•de leer van werktuigen.