worstelen werkw. Uitspraak: [ ˈwɔrstələ(n) ] Afbreekpatroon: wor·ste·len Vervoegingen: worstelde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft geworsteld (volt.deelw.) vechten volgens bepaalde regels waarbij je de tegenstander met beide schouders op de grond moet krijgen sport Voorbeeld: 'vrij worstelen' Synoniemen: dringen met...
1) Sport 2) Dringen 3) Spartelen 4) Touwtrekken 5) Kampen 6) Wedstrijdsport 7) Contactsport 8) Bakkeleien 9) Tak van sport 10) Strijden 11) Stoeien 12) Olympische vechtsport 13) Krachtsport 14) Vechtsport 15) Vechten 16) Plukharen 
strijden
strijden (toon de herkomst via de etymologiebank)
sport waarbij je je tegenstander vastpakt en tegen de grond probeert te krijgen vb: in China is worstelen populair
'Worstelen' is een vecht- en krachtsport waarbij niet geslagen of geschopt mag worden: men tracht de tegenstander door gereglementeerde grepen zover te brengen dat hij met beide schouders tegelijk de grond raakt. Er bestaan in het worstelen twee stijlen, de Grieks-Romeinse stijl en de vrije stijl.
strijden
Worstelen is een bepaalde vechtsport, die reeds in de Griekse Oudheid beoefend werd. [basiswoordenlijst groep 3]