de alternantie zelfst.naamw. (v.) Verbuigingen: alternanties 1) afwisseling 2) schema waarbij om en om mannelijk en vrouwelijk rijm wordt gebruikt 3) wisseling in de fonetische realisatie van een morfeem 
1) Verandering 2) Afwisseling van mannelijk en vrouwelijk rijm 3) Beurtwisseling
met afwisselende plaatsing, zoals in een bloem : de sepalen alterneren met de petalen, die alterneren met de buitenste krans van meeldraden, die alterneren met de binnenste krans, die alterneren met de karpellen
(alternering of alternantie) Term uit de prosodie die betrekking heeft op het ritme Alternering ontstaat bij regelmatige afwisseling van prominente en niet prominente syllaben (respectievelijk heffing en daling). Dit leidt tot maatvorming (metrum) op basis van accentverdeling, bijv.
De rijmvorm met het rijmschema abab Afgeleid van het Latijnse alternare (afwisselen)