attribueren werkw. Afbreekpatroon: at·tri·bu·e·ren Verbuigingen: attribueerde Vervoegingen: geattribueerd (volt.deelw.) ''iets attribueren aan'' aan iets toeschrijven, toekennen Voorbeeld: 'Daaraan kan dat niet geattribueerd worden.' . 3 definities...
1) Toe-eigenen 2) Toekennen 3) Toeschrijven 1) Toekennen 2) Toeschrijven 
Let op: Spelling van 1858 toeschrijven, toeëigenen, toevoegen. Attribuut, toevoegsel, kenmerk, eigenschap, (b.v. het anker van de hoop, het kruis van het Christendom)
toekennen (toon de herkomst via de etymologiebank)
staatsrecht: toebedeling; rechtstreekse toekenning van eigen bevoegdheden door de grondwet of formele wet. Bijv. de provincies ...