1) Bergverschuiving 2) Vallend gesteente 
[Mil. Woordenboek, spelling van 1861 ``Bergstorting``] Een gewoonlijk door de werking van het water of ook ten gevolge eener aardbeving afgescheurd gedeelte van eenen steilen bergwand, in het nevenliggende dal nedergestort; de stukken der massa bedekken het dal en kunnen somtijds de geheele gemeenschap daardoor versperren
Een beweging waarbij een groot deel van een dalwand losraakt en in het dal terecht komt.
Het van een berghelling omlaag schieten van een grote massa stenen. Heet ook wel gesteentelawine.
Een 'bergstorting' is een type aardverschuiving waarbij een stuk berg instort, als gevolg van ondermijning van de helling door rivieren, of als gevolg van inwendige breuken in de berg die door een beving tot de storting leiden. Bergstortingen kondigen zich vaak aan door scheuren en verschuivingen.
Een catastrofale vorm van een puinlawine, waarbij door inwendige breuken in het gesteente in één keer een partij grote rotsblokken met grote snelheid naar beneden stort.