bestraffen werkw. Uitspraak: [ bə'strɑfə(n) ] Afbreekpatroon: be·straf·fen Vervoegingen: bestrafte (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft bestraft (volt.deelw.) straf geven Voorbeelden: 'een stout kind bestraffen' , 'verkeersovertreders bestraffen' Synoniemen: afstraffen straffen 3 definities...
1) Aanpakken 2) Afstraffen 3) Beknorren 4) Berispen 5) Penaliseren 6) Straffen 1) Aanpakken 2) Afstraffen 3) Boete laten doen 4) Corrigeren 5) Inrichten 6) Penaliseren 7) Sanctioneren 8) Straffen 
een vervelende maatregel opleggen omdat hij iets deed wat niet mocht vb: hij werd bestraft door de meester Synoniem: straffen Tegenstelling: belonen
• [ov] straf uitdelen aan iemand.
straffen
Het opleggen van een straf