centrering zelfst.naamw. Afbreekpatroon: cen·tre·ring Verbuigingen: centreringen (meerv.) het in het middelpunt plaatsen . 1 definitie
Tijdelijk bouwwerk, gewoonlijk van hout gemaakt, dat wordt gebruikt voor het vormen en ondersteunen van bogen en gewelven totdat die zelf overeind blijven.