de chronologie zelfst.naamw. (v.) Uitspraak: [ xronolo'xi, kronolo'xi ] Afbreekpatroon: chro·no·lo·gie opsomming van feiten volgens het verloop van de tijd Voorbeeld: 'een chronologie van de Romeinse keizers' 
1) Opeenvolging van tijdsmomenten 2) Volgorde in de tijd 3) Tijdsvolgorde 4) Tijdsverloop 5) Tijdrekenkunde 6) Tijdrekening 7) Tijdleer 8) Verloop in de tijd 9) Jaartelling 10) Leer van de tijd 
[Mil. Woordenboek, spelling van 1861 ``Chronologie``] Zie Tijdrekenkunde
tijdrekenkunde (toon de herkomst via de etymologiebank)
'Chronologie' of 'tijdrekenkunde' is de hulpwetenschap voor het lokaliseren van gebeurtenissen in de tijd en maakt deel uit van het vakgebied van de geschiedenis. De kalender, een voorbeeld van cyclische tijdordening, en jaartelling, een lineair systeem van genummerde kalenderjaren, zijn twee complementaire fundamentele begrippen van de chronologie...
•de wetenschap die zich bezig houdt met het rangschikken in de tijd van historische gebeurtenissen.
tijdrekenkunde
Een overzicht van gebeurtenissen gerangschikt op tijdsvolgorde.
tijdrekenkunde
Documenten waarin data, periodes of gebeurtenissen in chronologische volgorde zijn gecatalogiseerdVakgebied dat de tijd ordent in perioden of afdelingen en men gebeurtenissen plaatst in de volgorde waarin ze plaats hebben gevonden, ofwel op een bepaald tijdstip of binnen een bepaalde periode, ofwel met betrekking tot een vastgestelde tijdsvolgorde