de chemie zelfst.naamw. (v.) Uitspraak: [ xeˈmi ] Afbreekpatroon: che·mie 1) scheikunde scheikunde Voorbeeld: 'chemie studeren' 2) mentale verbondenheid (tussen personen) psychologie Voorbeeld: 'een wedstrijd winnen door een goede chemie tussen de leden van het team' Synoniemen: chemische i...
1) Schoolvak 2) Aantrekking tussen bepaalde personen 3) Beoefening van de scheikunde 4) Scheikunde 5) Tak van industrie
Wetenschappelijk vak in het voortgezet-secundair onderwijs, ook 'scheikunde' genoemd.
[Mil. Woordenboek, spelling van 1861 ``Chemie``] Zie Scheikunde
Let op: Spelling van 1858 de scheikunde, oplossings- of ontbindings-kunst. Chemicus of chemist, een scheikundige. Chemicalia, scheikundige toebereidselen
scheikunde (toon de herkomst via de etymologiebank)
• [wetenschap] wetenschap die zich bezig houdt met de kennis van de stoffen zoals die zijn opgebouwd uit elementen.
scheikunde
scheikunde - Jaar van herkomst: 1614 (Beguin, Tyrocinium chymicum )
Tak van fysische wetenschap die zich bezighoudt met de samenstelling en eigenschappen van de elementaire stoffen waaruit alle lichamen zijn opgebouwd, de wetten die hun samenstelling regelen en de verschillende verschijnselen die samengaan met hun blootstelling aan diverse fysische omstandigheden.
De tak van wetenschap die zich bezighoudt met de samenstelling, verandering, en ontbinding van stoffen.