Term uit de retorica voor het toegeven dat een argument van de tegenpartij juist is. Wanneer echter toegegeven wordt op een zeer onbelangrijk punt, heeft de concessio doorgaans een ironische intentie, bijv. in
De Hollandsche Spectator 4 (1733, p. 30), waar Justus van Effen schrijft: ‘De Franschen zeggen dat wy Hollanders geen verstand hebb...
Gevonden op
https://www.dbnl.org/tekst/bork001lett01_01/bork001lett01_01_0004.php
Etym: Lat. toegeving; Gr. synoniem synchorèsis < sun-choreein = terugkeren, een pas terug zetten. - Retorische techniek waarbij de redenaar toegeeft dat de tegenpartij gelijk heeft op een punt van ondergeschikt belang; aldus kan de concessio vaak de ironie benaderen. Een bekend voorbeeld van ironische concessio vindt men in de redevoering v...
Gevonden op
https://www.dbnl.org/tekst/dela012alge01_01/dela012alge01_01_00575.php
(Concessie, concessio) Het stijlmiddel waarbij de redenaar toegeeft dat de tegenpartij gelijk heeft op een punt van ondergeschikt belang; aldus kan de concessie vaak de ironie benaderen.
Bijvoorbeeld: de rede van Marcus Antonius in Julius Caesar van Shakespeare (±1600)
Gevonden op
https://www.encyclo.nl/lokaal/10168
Geen exacte overeenkomst gevonden.
