de decapitatie zelfst.naamw. (v.) Verbuigingen: decapitaties 1) afhakken van hoofd of kop 2) '(verloskunde)' bij een voor de geboorte overleden kind het hoofd scheiden van de romp om het uit de baarmoeder te kunnen halen 3) '(tandheelkunde)' verwijdering van het bovenste deel van tand of kies 4)
1) Onthoofding bij dode vrucht 
Let op: Spelling van 1858 onthoofding, onthalzing. Decapiteren, onthoofden, outhalzen
onthoofding
scheiden van hoofd en romp bij dode vrucht (toon de herkomst via de etymologiebank)