Afk.: K Syn.: doorlatendheidcoëfficiënt ; doorlaatcoëfficiënt Def.: een maat voor het vermogen van de grond om vloeistof of gas door te laten, gelijk te stellen aan de volumestroom door een eenheid van oppervlakte als de stijghoogtegradiënt in een isotroop medium loodrecht op het oppervlak gelijk is aan één .