flankeren werkw. Uitspraak: [ flɑŋ'kerə(n) ] Afbreekpatroon: flan·ke·ren Vervoegingen: flankeerde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft geflankeerd (volt.deelw.) zich aan één of meer kanten van (iets) bevinden Voorbeeld: 'De auto van de minister werd geflankeerd door motoragenten.' flankeren beleid (beleid dat de uitvoering van ee...
1) Geleiden 2) Van terzijde dekken 3) Aan twee kanten omgeven 4) Terzijdedekken 5) Vergezellen 6) Escorteren 
Het van terzijde onder vuur nemen van een deel van het eigen vestingwerk, van een terreingedeelte of van een vijandelijk doel; zie ook flankement.
aan twee kanten omgeven vb: het huis werd geflankeerd door twee rijen berken
Andere benaming voor bestrijken.
[Mil. Woordenboek, spelling van 1861 ``Flankeren``] 1o. De dienst van flankeur verrigten. 2o. Zich in de flank van een eigen of van een vijandelijk korps bevinden. 3o. Bestrijken
het van terzijde onder vuur nemen van een deel van het eigen vestingwerk, van een terreingedeelte of van een vijandelijk doel; zie ook flankement
Het systematisch (zigzaggend) afzoeken van een terrein door een jachthond.
Andere benaming voor bestrijken.
het systematisch (zigzaggend) afzoeken van een terrein door een jachthond
Andere benaming voor bestrijken.
Flankeren (ook wel bestrijken) is het met geschut of infanteriewapens onder vuur nemen van een strook grond of een stuk water.