de grafheuvel zelfst.naamw. (m.) Verbuigingen: grafheuvels Verbuigingen: grafheuveltje kunstmatige heuvel die is opgeworpen om als graf te dienen 
1) Tumulus 2) Prehistorische begraafplaats 
Voorhistorische begraafplaats in de vorm van een heuvel.
Voorhistorische begraafplaats in de vorm van een heuvel.
[archeologie en prehistorie] Heuvel waarin vooraanstaande doden werden begraven. Deze traditie stamt uit de prehistorie, maar de Romeinen kenden later ook grafheuvels, zogeheten tumuli.
Ook tumulus (meervoud Tumuli); is een door de mens opgeworpen heuvel over een (crematie-)graf of ruimte om doden een laatste rustplaats te geven. Deze grafheuvels werden opgeworpen in de Late steentijd tot en met de IJzertijd en zijn in sommige gevallen gedurende lange tijd gebruikt om doden te begraven.
Een 'grafheuvel' (ook: 'heuvelgraf' of 'tumulus') is een heuvel uit de prehistorie die werd gebruikt als begraafplaats. De grafheuvel werd gebruikt voor het begraven van een persoon of meerdere overledenen van de gemeenschap.
Grafheuvels zijn heuvels die zijn opgeworpen boven een graf of een aantal graven. (Thesaurus landschap)Grafheuvels zijn heuvels die zijn opgeworpen boven een graf of een aantal graven. (Thesaurus landschap)
Monument voor doden uit de nieuwe steentijd en de bronstijd (vanaf ongeveer 3000 v. Chr.), ook wel tumulus genoemd.
Heuvels van opgeworpen aarde boven grafvelden; gebruik 'cairns' voor opgeworpen stenen in dit verband; gebruik 'aardhopen' voor bergen aarde in het algemeen, waar geen betrekking is met grafcultuur