hinkelen werkw. Uitspraak: [ ˈhɪŋkələ(n) ] Vervoegingen: hinkelde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gehinkeld (volt.deelw.) als kinderspel op één been van de ene plaats naar de andere springen Synoniemen: hinken 
1) Gezelschapsspel 2) Hinken 3) Gymnastiekspel 4) Spel 5) Op één been huppelen 6) Op een been springen 7) Kinderspel 
een spel waarbij je op één been vooruitspringt vb: het meisje was op straat aan het hinkelen
'Hinkelen' is een speelse manier van springend lopen op één been. In de atletiek ziet men dit terug bij het onderdeel hink-stap-springen.
Hinkelen is een spel, dat kinderen kunnen spelen als ze gaan buitenspelen. Je moet met een been op een vakje springen en onderweg een steentje pakken. Het steentje pakken kan ook worden weggelaten. [basiswoordenlijst groep 4]
op één been voortspringen
op ??n been voortspringen (toon de herkomst via de etymologiebank)