isoleren werkw. Uitspraak: [ izoˈlerə(n) ] Afbreekpatroon: iso·le·ren Vervoegingen: isoleerde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft geïsoleerd (volt.deelw.) 1) materiaal zo aanbrengen dat kou, warmte of geluid minder goed naar binnen of naar buiten kunnen Voorbeeld: 'je huis isoleren om energie te besparen' 2) zo...
1) Niet geleidend maken 2) Interneren 3) Niet-geleidend maken 4) Geluidwerend maken 5) Geleiding tegengaan 6) Apart zetten 7) Afsluiten 8) Afsplitsen 9) Koudebestendig maken 10) Afscheiden 11) Afschermen 12) Afzonderen 13) Opsluiten 14) Totaal afzonderen 
Def.: inrichtingsprincipe gericht op het realiseren van een goede waterkwaliteit met als karakteristiek dat gebieden met een bijzondere (positieve of negatieve) waterkwaliteit geheel van hun omgeving worden afgezonderd.
[Mil. Woordenboek, spelling van 1861 ``Isoleren``] der leidraden. Zie Ontstekingsmiddelen
afzonderen
afzonderen (toon de herkomst via de etymologiebank)
•afsluiten van alle toegang. • [scheikunde] een bepaalde stof in zuivere vorm in handen zien te krijgen door deze te scheiden van alle andere stoffen in een mengsel. •elektrisch contact onmogelijk maken. •warmteuitwisseling voorkomen of verminderen.
afzonderen
Bewerken van een ondergrond met isolerende grondverf, bijvoorbeeld om de inwerking van houtinhoudstoffen op de laklaag, en omgekeerd, te voorkomen
Inrichtingsprincipe gericht op het realiseren van een goede waterkwaliteit met als karakteristiek dat gebieden met een bijzondere (positieve of negatieve) waterkwaliteit geheel van hun omgeving worden afgezonderd.
Engels:Isolate afsluiten
afsluiten