de kentering zelfst.naamw. (v.) Uitspraak: [ 'kɛntərɪŋ ] Afbreekpatroon: ken·te·ring Verbuigingen: kenteringen (meerv.) verandering Voorbeeld: 'Er is een kentering ten goede te zien.' Synoniemen: keer ombuiging omkeer ommekeer ommezwaai omslag verandering 
1) Keerpunt 2) Zwenking 3) Keer 4) Ombuiging 5) Getijwisseling 6) Overgang 7) Omkeer 8) Omkering 9) Wisseling 10) Wisseling van en en vloed 11) Ommekeer 12) Ommezwaai 13) Omslag 14) Waling 15) Verandering 
Def.: het veranderen van de getijstroom van de ene hoofdrichting in de tegengestelde.
Kentering staat voor het omslaan van de tij, dus het omkeren van de getijdestroming tussen eb en vloed.
moment van omkering van de getijstroom
Twee betekenissen: Het omslaan van je schip of stil water op het moment dat eb overgaat in vloed of omgekeerd. zie getijwater.
VOC - Navigatie : windstille perioden in april en september tussen de oost- en westmoesson.
1> het `omslaan` van een schip: zie kenteren . 2> periode tussen eb en vloed, waarin de stroming omkeert. Ook kanteling genoemd. Zie ook doodstroom en weertij . Op één punt gezien is dit slechts een kort moment, in een groter gebied kan dit echter geruime tijd duren. Zie ook: doodwater , stroomkentering .