de oceanografie zelfst.naamw. (v.) Afbreekpatroon: oce·a·no·gra·fie Verbuigingen: oceanografieën (meerv.) een aardkunde die gericht is op de bestudering de hydrosfeer zoals de meteorologie de atmosfeer. Hierbij wordt veel aandacht besteed aan zeestromen en de wisselwerking tussen de oceanen en het klimaat Voorbeeld: 'Hij studeert ocean...
1) Beschrijving van de oceanen 2) Bètawetenschap 3) Leer van de zeeën 4) Oceaankunde 5) Oceaanleer 6) Oceanenleer 7) Wetenschap der zee 8) Wetenschap van de zeeën 9) Zeebeschrijving 10) Zeekunde 11) Zeewetenschap 1) Oceaankunde 2) Zeewetenschap 
wetenschap die zich bezighoudt met de studie van zeeën en oceanen vanuit natuurkundig, biologisch en geologisch perspectief; zeekunde
Def.: de studie der zeeën.
De wetenschap die zich bezighoudt met de natuurkundige en biologische eigenschappen en verschijnselen van oceanen en zeeën, met inbegrip van het gebruik, onderzoek en behoud ervan en de wisselwerking met lucht, vaste grond en alle vormen van leven.
De studie der zeeën.
De wetenschappelijke studie van de oceanen, onderverdeeld in de mariene biologie (het leven in de oceanen), en de mariene chemie en geochemie (de studie van de kringloop van koolstof en andere chemische componenten in het zeewater) en de fysische oceanografie. De fysische oceanografie bestudeert uitsluitend de natuurkundige eigenschappen van de oce...