ontberen werkw. Uitspraak: [ ɔnd'berə(n) ] Afbreekpatroon: ont·be·ren Vervoegingen: ontbeerde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft ontbeerd (volt.deelw.) (iets) niet hebben waar je eigenlijk niet zonder kan Voorbeeld: 'In zijn vroege jeugd heeft hij de zorg en liefde van een moeder moeten ontberen; zijn beide ouders zijn jong overle...
1) Gemissen 2) Derven 3) Moeten missen 4) Verstoken 5) Mislopen 6) Iets missen 7) Gespeend zijn van 8) Tekortkomen 9) Missen 
missen
iets missen, niet hebben (toon de herkomst via de etymologiebank)
missen van wat je heel hard nodig hebt vb: wij moesten haar hulp ontberen
• [ov] iets missen, waaraan men grote behoefte heeft.
missen
missen van wat je heel hard nodig hebt Voorbeeld: Hij heeft altijd steun van zijn ouders moeten ontberen.