1) Romeinse kleine vestingstad 2) Romeinse stad 3) Romeinse vestingstad 
Op een hoogte gelegen versterkte stad of burcht van Keltische oorsprong.
Een oppidum (Latijn: oppidum (mv.: oppida): verhoogde plaats, versterking) is een hoger gelegen plaats (meestal op een heuvel of plateau gelegen) waarvan de natuurlijke verdediging versterkt is door de mens ten tijde van de Kelten.
[Let op: Spelling en uitleg uit 1890] (Latijn), stad, versterkte plaats, vesting; beduidde in mid.-lat. een veste = met wallen en grachten verschanste plaats. Hoewel dikwijls er mede verwisseld, toch in zóover onderscheiden van civitas, dat hierdoor bij de latere Middeleeuwsche schrijvers een grote...
op een hoogte gelegen versterkte stad of burcht van Keltische oorsprong
Wordt gebruikt voor Europese nederzettingen in de Late IJzertijd en de Romeinse Tijd. Vaak vestingwerken op een heuvel of op andere wijze versterkte eenheden, die als centraal punt dienen in het grondgebied van lokale stammen