de paleografie zelfst.naamw. (v.) Verbuigingen: paleografieën wetenschap die studie maakt van het oude schrift (manier van schrijven), vooral van de handschriften van de middeleeuwen 
1) Schriftkunde 2) Kennis van oude handschriften 3) Kennis van het oude schrift 4) Handschriftkunde 5) Handschriftenkunde 
wetenschap die zich bezighoudt met het onderzoek van het oude schrift, vooral dat uit de klassieke oudheid en de middeleeuwen; handschriftenkunde
De wetenschap die zich bezighoudt met de bestudering van oud schrift en oude lettervormen (letter). Aan de hand van door oefening verworven kennis is de paleograaf in staat oud schrift te ontcijferen (transcriptie), de opeenvolgende stadia te herkennen en vervolgens dat schrift te dateren en localiseren. Binnen de neerlandistiek is de paleografie v...
Etym: Gr. palaios = oud; grafein = schrijven. - De wetenschap die zich bezighoudt met de bestudering van oud schrift en oude lettervormen. Aan de hand van door oefening verworven kennis is de paleograaf in staat oud schrift te ontcijferen (transcriptie), de opeenvolgende stadia te herkennen en vervolgens dat schrift te dateren en localiseren...
de studie van het oude schrift
De kennis van oude handschriften Gegrondvest door Mabillon (1632-1707)
de studie van het oude schrift (toon de herkomst via de etymologiebank)
kennis van het oud schrift. Voor een on-line cursus zie http://www.geneaknowhow.net-genea-lokaal.htm
De 'paleografie' (Grieks: 'palaios' - 'oud', 'graphein' - 'schrijven') is een hulpwetenschap van de geschiedschrijving. Bij het ontstaan was de paleografie een specialisatie van de oorkondeleer, een hulpwetenschap die dankzij de studie 'De re diplomatica' (1681) van de benedictijn Dom Jean Mabillon voor het eerst vorm kreeg.
studie van het oude schrift
De hulpwetenschap die zich bezig houdt met het lezen van oude handschriften.
, de wetenschap die zich bezighoudt met het bestuderen van oude schriftvormen en het ontcijferen van oude teksten.